ಅಪ್ಪನೆಂಬ ಹೆಗಲು ತಬ್ಬೋ ಜೀವ...!!

ಅಪ್ಪ ಕೇವಲ ಎರಡು ಅಕ್ಷರವಾದರೂ ಅದರ ಹಿಂದಿರುವ ಭಾವ ಅಳೆಯಲಾಗದ್ದು. ಅಪ್ಪ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳ ಹೀರೋ. ಅವ್ವನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಬೆಚ್ಚಗೆ ಇದ್ದವರಿಗೆ, ಅಪ್ಪನ ಹೆಗಲ ಕಾವು ಬೇಗನೇ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇದನ್ನು ಯಾಕೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆನೆಂದರೆ ನನ್ನ ವಿಷಯದಲ್ಲೂ ಹಾಗೇ ಆಗಿದ್ದು, ಅವ್ವನ ಮಡಿಲು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗಿ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಇತ್ತು. ಆದರೆ ಅಪ್ಪನ ಹೆಗಲನ್ನು , ಆತನ ಭಾವ ತಿಳಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸಮಯ ಬೇಕಾಯಿತೆನೊ.

ಮೊದಲಿನಿಂದಲೂ ಅಪ್ಪ ಬಿಗಿ ಮುಖದವನು. ಕೋಪ ಸದಾ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಿತ್ತು. ಅದರ ಹಿಂದೆ ಮಕ್ಕಳು ಸರಿಯಾದ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಯಬೇಕೆಂಬ ಕಾಳಜಿಯಿತ್ತು. ಇಂದಿಗೂ ಇದೆ. ಅಂತಹ ಅಪ್ಪ ಇದೇ ಕಾರಣಕ್ಕೆನೋ ನನಗೆ ಬೇಗನೆ ಆಪ್ತವಾಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವ್ವನ ಮಡಿಲಲ್ಲೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಬೆಳೆದ ನನಗೆ, ಅಪ್ಪ ಬಹು ಸುಲಭಕ್ಕೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಬುದ್ದಿ ಬಲಿತಂತೆ ಅಪ್ಪನ ಕೋಪ,‌ಸಿಡುಕುಗಳ ಪರಿಚಯ, ಅದರ ಹಿಂದಿರುವ ಕಾಳಜಿ‌ ಮೆಲ್ಲ-ಮೆಲ್ಲನೆ ನನ್ನೊಳಗೆ ಅಡಿಯಿಡತೊಡಗಿತ್ತು. ಅಪ್ಪ ಅರ್ಥವಾಗತೊಡಗಿದ ಮೆಲ್ಲನೆ.

ಅಪ್ಪ ಕಲಿಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ತನ್ನ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮಾತ್ರ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದಿಸಿದ. ಅಪ್ಪನಿಗಿರುವ ತಿಳುವಳಿಕೆ, ಅನುಭವ ಅಪ್ಪನ ವಾರಿಗೆಯವರಿಗೂ ಇತ್ತೋ, ಇಲ್ವೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಅಪ್ಪ ಕಲಿಯದೇ ಇದ್ದರೂ,ಕನ್ನಡ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಭಾಷೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೆ ಇದ್ದರೂ, ಕಾಶಿ, ದೆಹಲಿ ಹೀಗೆ ಅರ್ಧ ಭಾರತವನ್ನು ಸುತ್ತು ಹಾಕಿದ, ಜೊತೆಗೆ ಅವ್ವನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು.

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅಪ್ಪನ ಕೋಪಕ್ಕೆ ಬೈಗುಳಗಳಿಗೆ ಬೇಜಾರಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಅವನ ಮೇಲೆ ಕೋಪ ಬರುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿತ್ತು. ನಾನು ಎಂ.ಎ ಕಲಿಯುತ್ತೇನೆ ಎಂದಾಗ, ಬೇಡ ಎಂದನು. ನಂತರ ನನ್ನ ಅಳುಮುಖವನ್ನು ನೋಡಲಾಗದೆ, ಫೀಸು ಕೊಟ್ಟು ಕಲಿ ಎಂದವನು ನನ್ನಪ್ಪ. ಪರೋಕ್ಷವಾಗಿ ಹಣದ ಮೌಲ್ಯ, ಅಕ್ಷರ, ವಿದ್ಯೆಯ ಜ್ಞಾನವನ್ನು ಹೇಳಿ ಕೊಟ್ಟವನು ನನ್ನಪ್ಪ.

ಈ ಹೆತ್ತವರ ಋಣ ಎಂದಿಗೂ ತೀರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ನನ್ನನ್ನು ನನ್ನಪ್ಪ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಸದೇ ಇದ್ದರೂ, ಮುದ್ದು ಮಾಡದೇ ಇದ್ದರೂ, ಸಿಡುಕಿನಲ್ಲಿ ಬೈದಿದ್ದರೂ, ಇಂದು ನಾನು ಈ ಮಟ್ಟಕ್ಕೆ ಬೆಳೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ  ನನ್ನಪ್ಪ. ಅಪ್ಪ ಎಲ್ಲರಂತವನಲ್ಲ, ಆಕಾಶದಂತವನು. ಅಪ್ಪನ ಕಾಳಜಿ, ತಿಳಿಯಲು ನನಗೆ ಇಷ್ಟು ಸಮಯವೇ ಬೇಕಾಯಿತೆನೊ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಸಿಡುಕಿನ ಹಿಂದಿರುವ ಪ್ರೀತಿ ಈಗ ಅರಿವಾಗಿದೆ‌. ಮನದ ತೆರೆಯನ್ನು ಸರಿಸಿದೆ. ಅಪ್ಪನ ಮೇಲಿನ ಗೌರವ ಮತ್ತೊಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ.

ಕಾಮೆಂಟ್‌ಗಳು

ಕಾಮೆಂಟ್‌‌ ಪೋಸ್ಟ್‌ ಮಾಡಿ

ಈ ಬ್ಲಾಗ್‌ನ ಜನಪ್ರಿಯ ಪೋಸ್ಟ್‌ಗಳು

ಹಿತ್ತಲು ಎಂಬ ಕಾಡುವ ರೂಪಕ..!!

ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮನೆಗೂ ಒಂದೊಂದು ಹಿತ್ತಲು ಹಾಗೂ ಹಿಂಬಾಗಿಲು ಎಂಬುದೊಂದು ಇರಲೇಬೇಕು. ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಮನೆಗೂ ಆ ಮನೆಯ ಹಿತ್ತಲೇ ಭೂಷಣ. ಈಗಿನ ಸಿಟಿ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಿತ್ತಲು ಎನ್ನುವುದು ಗೊತ್ತಿರುವುದಾಗಿರಲಿ ಮನೆ ಸಿಕ್ಕರೆ ಸಾಕು ಎನ್ನುವ ಹಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಹಳ್ಳಿಯ ಕಡೆ ಹಾಗಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಮನೆ ಜೊತೆಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ನೋಡುವುದು ಹಿತ್ತಲು ಇದೆಯೊ ಇಲ್ಲವೊ ಎನ್ನುವುದನ್ನು. ಮುಂಬಾಗಿಲಂತೆ ಹಿಂಬಾಗಿಲು ಎನ್ನುವುದು ಆ ಮನೆಯ ರೂಪಕವಿದ್ದಂತೆ. ಹಿತ್ತಲು ಎನ್ನುವುದು ಕೇವಲ ಖಾಲಿ ಜಾಗವಲ್ಲ. ಅದೊಂದು ವಿನೂತನ ಪ್ರಪಂಚ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಹೆಂಗಳೆಯರ ಮಾತಿನ ಹರಟೆಯ ಜಾಗವದು. ಹಿತ್ತಲಿನಲ್ಲಿ ಸದ್ದಾಗದೆ ಮಾತಾಡಲೂ ಬಂದು ಕೂತರೆ ಅಷ್ಟೊತ್ತಿನವರೆಗೆ ಅಲ್ಲಿ ಮೌನ ತಾಂಡವಾಡುತ್ತಿದ್ದು ಒಮ್ಮೆಲೆ‌ ಅದು ಕೂಡ ಇವರ ಮಾತಿನ ಗಲಿಬಿಲಿಯನ್ನು ತಾಳಲಾರದೆ ಕಿವಿ ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಹಿತ್ತಲಿನ ತುಂಬೆಲ್ಲ ಹಾರಾಡುತ್ತಿರುವ ಅಮ್ಮನ, ಅಕ್ಕನ ತಲೆಗೂದಲು, ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಸಣ್ಣ ಗುಡ್ಡದ ಹಾಗೇ ಒತ್ತೊತ್ತಾಗಿಟ್ಟಿರುವ ಕಟ್ಟಿಗೆ ತುಂಡು, ಹಿತ್ತಲ ಗಿಡವು ಮದ್ದಲ್ಲ ಎಂಬ ಗಾದೆಯೊಂದು ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಈ ಪಕ್ಕದ ಮೂಲೆಯಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದಿರುವ ಸೊಪ್ಪು, ಹೂವು, ತರಕಾರಿ ಗಿಡಗಳು. ಅಣ್ಣನ ಸಿಗರೇಟು ಸೇದುವ ತಂಗುದಾಣವಿದು. ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಲೇಟಾಗಿ ಬಂದರೆ ಮನೆ ಒಳಗೆ ಸೇರುವಂತಹ ಕಳ್ಳದಾರಿ. ಹೀಗೆ ಹಿತ್ತಲು ಎಂಬುದು ಕೇವಲ ಖಾಲಿ ಜಾಗವಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ಹಲವಾರು ಭಾವಗಳಿವೆ. ಅಕ್ಕ ಕದ್ದು ಮುಚ್ಚಿ ತನ್ನ ಪ
ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ

ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿತು ಮುಂದೇನು?

ಇಮೇಜ್
ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿತು ಮುಂದೇನು? ಆಗ್ಲೆ ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ವರ್ಷಗಳಾದವಾ ನನಗೆ, ದಿನಗಳು ಹೇಗೆ ಉರುಳಿದವೊ ಅರಿವಿಗೆ ಬರಲೆ ಇಲ್ಲ. ಡಿಗ್ರಿ ಕೂಡ ಮುಗಿಯಿತು. ಸದ್ಯ ಜೀವನದ ಒಂದು ತಿರುವಿಗೆ ಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ಕನ್‍ಪ್ಯೂಜನ್‍ಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋಗುತ್ತಿರುವೆ, ಭವಿಷ್ಯತ್ತಿನ ಚಿಂತೆ, ಏನೂ ಮಾಡಲಿ ಎನ್ನುವ ಗೊಂದಲ, ನನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆ ಪತ್ರಿಕೋದ್ಯಮ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಡಲೆ ಅಥವಾ ಬೇರೆ ವಿಷಯ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲೆ ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೊ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರೆ ಯಾಕಾದರೂ  ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿಯಿತೊ ಇನ್ನೊಂದು ವರ್ಷ ಡಿಗ್ರಿ ಕಲಿಯುವುದಕ್ಕೆ ಇರಬಾರದಾ ಎಂದನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಡಿಗ್ರಿಯ ಸ್ನೇಹಿತರು ಇನ್ನೂ ಮುಂಚಿನಂತೆ ದಿನವೂ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮುಂದೇನು ಎನ್ನುವ ಚಿಂತೆ. ಏನೇನೊ ಓದಬೇಕು ಕಲಿಯಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಎಲ್ಲವೂ ನೆರವೆರುತ್ತಾ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ. ಇಪ್ಪತ್ತೊಂದು ಯಾಕಾದರೂ ಆಗುತ್ತೋ, ಯಾಕಾದರೂ ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿಯುತ್ತೊ? ಡಿಗ್ರಿ ಮುಗಿತು ಅಂದ್ರೆ ಸಾಕು ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮನೇಲಿ ವರಾನ್ವೇಷಣೆ ಕೆಲಸ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುತ್ತದೆ, ಹೆಣ್ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಬಹು ಬೇಗ ಮನೆಯಿಂದ ದಾಟಿಸಿದರೆ ಸಾಕು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಮುಗಿಯುತ್ತದೆ ಎಂದು ಯಾಕೆ ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅದೇ ಅರ್ಥವಾಗುವುದಿಲ್ಲ, ಜೀವನದ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ನಿಜವಾದ ಧೈರ್ಯ, ಸಾಮಥ್ರ್ಯ ಈಗ ತಾನೇ ಮೂಡುವುದೊರಳೊಳಗಾಗಿ ಅವರನ್ನು ಬೇಗ ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಕಳಿಸಿ ಬಿಡಬೇಕು ಎಂಬ ಚಿಂತನೆಯಲ್ಲಿ ಹೆತ್ತವರು.
ಇನ್ನಷ್ಟು ಓದಿ